Ik was al begonnen in een schrift om mijn ervaringen met het Cambridge dieet bij te houden. Toen ik één bladzijde geschreven had wist ik gelijk weer waarom ik zo'n fan ben van de computer. Typen gaat veeeel sneller dan schrijven en fouten zijn gemakkelijker te verbeteren en zinnen kunnen in een paar klikken veranderd worden zodat het toch wat lekkerder leest. Scheelt een hoop krassen en uitgescheurde blaadjes. In principe schrijf ik dit blog voor mezelf. Om mijn ervaringen bij te houden, mijn vooruitgang (hopelijk) bij te houden en mezelf scherp te houden om dit dieet vol te houden. Maar misschien nodig ik zo af en toe eens iemand uit om mee te lezen en eventueel reacties te geven die mij helpen en stimuleren.
Allereerst: waarom Cambridge?
Ik ben een vrouw van 34 jaar en weeg 103.6 kilo schoon aan de haak. In mijn jongere jaren (eind tiener) woog ik rond de 73 kilo. Ik ben best groot (brede schouders, brede heupen, zware botten... ehhh nee, die bestaan niet geloof ik) en was wel wat stevig, maar niet te dik.
Dit veranderde toen ik zwanger werd. Ongepland, maar al snel gewenst. Ik was nog jong 20 jaar en onwetend. Ik at waar ik trek in had om mezelf en mijn kind te voeden. In mijn ogen at ik niet echt te veel, maar ik denk dat dit toch wel zo is geweest, want ik kwam maar liefst 25 kilo aan. Bijna 100 kilo dus. Maar ja, zwanger he, dan ga je niet lijnen. Na mijn zwangerschap gingen de kilo's niet vanzelf weg. Na veel gewandeld te hebben achter de kinderwagen en gelet te hebben op mijn eten ben ik toch weer zo'n 20 kilo van de 25 kwijtgeraakt wat me leidde tot een gewicht van rond de 78. Nog 5 kilo te zwaar maar inmiddels was ik ook aan het proberen zwanger te raken van de tweede. (ik was toen 23 en wilde niet teveel leeftijdsverschil tussen mijn kinderen). Al snel was ik zwanger en mocht ik mij de gelukkig moeder voelen van een dochter die mijn gezin compleet maakte. De, weer, extra 25 kilo wat mij boven de 100 bracht mochten zo snel mogelijk mijn lichaam verlaten. (deze keer had ik overigens wél op mijn eten gelet.) Dus gezonder eten, meer bewegen. Gestaag viel ik af, maar het lukte mij niet meer om onder de 85 kilo te komen. In de jaren die volgden heb ik geprobeerd om af te vallen, door minder te eten en meer te bewegen... shakes waar ik na twee weken naar van werd. Bij de dieëtist gelopen (ze was te lief) en heb ik atkins geprobeerd. Atkins was het eerst dieet wat echt werkte. (ik was inmiddels 96 kilo). Ik viel 16 kilo af en woog 80. Voor mijn lengte 1.78 nog geen gezond bmi, maar ik was tevreden. Had ik het toen maar niet laten vieren..... Maar helaas. Zodra ik weer koolhydraten ging eten, at ik ze ook in grote hoeveelheden. Het opbouwprogramma van Atkins volgde ik niet, dat kon ik zelf wel inschatten. Dacht ik.... In een jaar tijd had ik bijna alles weer terug. Dus hup, weer aan het koolhydraat arm voedsel. Dit vind ik allemaal erg lekker. Er is genoeg variatie, maar het feit blijft dat het eten is dat je klaar moet maken en niet zo gemakkelijk voor handen is. Al het snel pakken eten zit namelijk vol met suiker. En zodra ik suiker eet zegt de suikerjunk in mij: meer meer meer! Deze kan ik eventjes onder controle houden, maar al gauw eet ik gewoon waar ik trek in heb. Lees: TE VEEL. Dus weer aankomen.... Regelmatig heb ik gedacht: moet ik maar gewoon accepteren dat ik te zwaar ben en tevreden zijn met wat ik heb (gelukkig gezin, goede baan, goede gezondheid). Toch is het me nog niet gelukt dit te accepteren. Ik voel me niet zoals ik eruit zie en ik wil eruit zien zoals ik me voel. Nog best jong, gezond, actief. Na al mijn gejojo ben ik niet zo lang geleden weer boven de 3 cijfers beland. Ik durfde al even niet op de weegschaal, want ik was er al bang voor. Dat krijg je als je broeken niet meer past en wat wel past strak zit...
In mijn omgeving zijn een aantal mensen goed afgevallen met Cambridge en de meeste nog steeds slank. Ik heb er al vaker aan gedacht te beginnen, maar.. het is best duur en het is een zeer laag calorieën dieet, wat klinkt als een crashdieet en daar ben ik op zich tegen. Maar toch goed ingelezen en dacht er steeds vaker aan. Toen ik op mijn facebook de foto's zag van de broer van mijn vriendin die 76! kilo was afvallen ging ik over de streep. Ik ken hem niet anders als veel te zwaar en als hij de motivatie en kracht kan vinden, dan moet mij dat ook lukken! Ik ben echt super trots op hem en hoop dat over een tijdje op mezelf te zijn.
De consulent woont in dezelfde woonwijk als ik, dus dat was al makkelijk. Paar minuutjes lopen. Omdat het vakantietijd is moet ik wel de eerste 3 weken zelfstandig aan de gang, maar dat moet lukken. Het begin is nooit zo'n probleem bij mij, dat is het volhouden. En ook dat is een reden dat ik aan Cambridge begonnen ben: de wekelijkse begeleiding! Ik heb een stok achter de deur nodig en bij een 'vreemde' wekelijks op de weegschaal is toch een behoorlijke stok. Plus de begeleiding die nog een jaar tot anderhalf jaar door kan gaan als je dat wil (dat wil ik hoogstwaarschijnlijk) na het halen van het streefgewicht sprak me erg aan.
Dus gister op startgesprek geweest. Wanneer wil je beginnen? Nou morgen maar! (nu vandaag dus)
Met een volle tas en vol goede moed naar huis. De laatste dag dat ik mocht 'eten' koos ik voor lekkere pannenkoeken met spek en een paar van mijn lievelingskoekjes. Vaarwel......
Ik zal overigens ook hier neer gaan zetten wat me niet bevalt, of wat niet lekker gaat, dus als je daar niet van houdt en je leest toevallig mee... stop dan maar want hier komt het eerst minder leuke:
Mijn darmen. Met koolhydraatvrij eten heb ik er vaak last van: verstopping. Extra lijnzaad helpt wel wat, maar niet alles. Gister was ik al wat verstopt van een week koolhydraatvrij (was vast aan het afbouwen van de verslavende suikers) en vanochtend had ik daar nog wat last van. Hoe de dag verder verliep zet ik in de volgende blog, want deze wordt wel erg lang!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten