Gister kon ik met gemak de heerlijk ruikende friet weerstaan die we (lees: iedereen behalve ik) genuttigd hebben in Bergen aan Zee. Ik nipte lekker aan mijn water en kreeg geen enkele keer de neiging om te proeven, of dan toch maar een hapje te nemen. In Heerhugowaard mijn pap genomen. Daar kwam ik erachter, dat als ik de pap in een smalle kom doe, hij veel steviger wordt. Het leek zowaar echt op pap! Dus die houden we erin.
Ik heb vannacht gedroomd dat ik ging zondigen en me daarna heel schuldig voelde. Het leek net echt. Toen ik merkte dat het maar een droom was, voelde ik me opgelucht. Op internet heb ik meer verhalen gevonden van mensen die eenzelfde droom hadden tijdens het Cambridge dieet. Interessant dat iedere uniek persoon toch dezelfde soort ervaringen heeft bij zoiets.
Vanochtend wat laat op gang gekomen. Met netflix nog even in bed blijven liggen. Met opstaan voelde ik me niet echt energiek, maar daar heb ik wel vaker last van als ik niks doe. Niks doen duurde niet lang, want er is zat te doen in huis met een verbouwing van je woonkamer.
's Avonds kregen we vrienden te eten. Iedereen aan de broodjes shoarma met overheerlijke knoflooksaus en lekker fruit salade. En ik aan mijn pap. Ook hier weer kon ik het eten prima weerstaan. Gek dat dat nu wel lukt. Met elk ander dieet, of andere eetwijze krijg ik op een gegeven moment toch weer trek in verboden voedsel. Nu herinner ik me wel dat het heerlijk is, maar mijn lichaam/bewustzijn roept niet meer: EET HET OP! Ik hoop dat dit gevoel nog lang aanhoud, want zodra dat terugkomt kan ik pas echt zien of ik sterker ben dan de roep van suiker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten