Apart is dat.. hoe dat gevoel werkt. In het begin van dit dieet 'voelde' ik bij wijze van spreken de kilo's verdwijnen en ik zag het ook als ik in de spiegel keek. Ik merkte het aan mijn kleding: die werd al snel te ruim. Dus op meerdere manieren werd ik gemotiveerd om door te gaan.
Op dit moment voel ik dat niet. Ik zie mezelf niet meer zo veranderen in de spiegel. Mijn kledingmaat is de laatste tijd niet kleiner geworden en ik voel me ook niet alsof ik aan het afvallen ben. Toch zegt de weegschaal elke week nog dat er wat af is. Best veel nog, elke week meer dan een kilo, en laat ik eerlijk wezen: dat is veel om per week af te vallen!
Maar waarom voelt het dan zo anders? Is dat omdat ik er aan gewend ben geraakt en het niet meer bijzonder is? Is het omdat ik er genoeg van begin te krijgen? Is het omdat ik minder zichtbare centimeters kwijt raak? Of komt mijn lichaam gewoon niet in een bepaalde kledingmaat? Ik weet namelijk nog dat ik, toen ik al eerder 80 kilo woog na bijna een jaar Atkins, ik nog steeds maat 42/44 had. Op dit moment pas ik een enkele broek in maat 44, maar heb ik verder nog gewoon maat 46 aan. Dit zit wel iets te ruim, maar nog niet zo ruim dat ik een maat kleiner pas.
Ik zou het liefst maat 40/42 willen hebben. Daar is in de meeste winkels bij de 'gewone' maten nog wat leuks te vinden. Maar ga ik hier komen? Ik ben nu eenmaal breed gebouwd...
Maar goed, ondanks dat ik het zat begin te raken en ik niet zeker weet of ik het 40/42 doel kan halen, ga ik nog wel door. Waarom? Het volgende plaatje zegt genoeg over mijn motivatie op het moment...
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen